Τα αντιπειρατικά σπίτια της Ικαρίας χτίστηκαν καμουφλαρισμένα κάτω από γιγάντιους βράχους ώστε να μην τα εντόπιζουν τα παλιά χρόνια οι πειρατές.
Σήμερα, η Ικαρία είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός, γνωστός για τις αμμώδεις παραλίες, τα γραφικά χωριά και το παρθένο φυσικό τοπίο. Αλλά δεν ήταν πάντα ο παράδεισος που είναι σήμερα. Πριν από εκατοντάδες χρόνια, η Ικαρία ήταν μόνιμος στόχος των πειρατών του Αιγαίου. Για να προστατευτούν από τις επιδρομές τους, οι ντόπιοι άρχισαν να χτίζουν «αντιπειρατικά» σπίτια, χωμένα βαθιά στα βουνά, ώστε να κάνουν το νησί τους να φαίνεται ακατοίκητο. Κάποια στιγμή μάλιστα, ολόκληρος ο πληθυσμός της Ικαρίας είχε κρυφτεί σε αυτά τα σπίτια που ήταν σχεδόν αθέατα.
Ιστορικές μαρτυρίες δείχνουν ότι η πειρατεία μάστιζε την Ικαρία και άλλα νησιά του Αιγαίου από τον 1ο αιώνα π.Χ.. και τα πράγματα χειροτέρεψαν με το πέρασμα του χρόνου. Οι επιδρομές συνέχισαν όσο το νησί ήταν υπό Ρωμαϊκή και Βυζαντινή κυριαρχία. Τον 14ο αιώνα και ενώ η Ικαρία ήταν μέρος της Δημοκρατίας της Γένοβας, οι επιδρομές έγιναν τόσο συχνές, που οι ντόπιοι κατέστρεψαν τα λιμάνια τους, όμως αυτό δεν αποθάρρυνε τους πειρατές…
Μόνο μετά την ενσωμάτωση της Ικαρίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Ικαριώτες αποφάσισαν να πάρουν δραστικά μέτρα. Η ανύπαρκτη προστασία των Οθωμανών ενθάρρυνε την επιθετικότητα των πειρατών, και οι ντόπιοι δεν είχαν πολλές επιλογές. Η θα πολεμούσαν και θα πέθαιναν, η θα εγκατέλειπαν τα πατρογονικά τους σπίτια και θα μετανάστευαν κάπου αλλού για μεγαλύτερη ασφάλεια. Είχαν και μια τρίτη επιλογή…
Τα αντιπειρατικά σπίτια της Ικαρίας.
Εγκατέλειψαν τα παράκτια σπίτια τους και έφυγαν προς τα μέσα, στα βουνά, δίνοντας την εντύπωση πως είχαν εγκαταλείψει εντελώς το νησί. Πολλοί μετακόμισαν σε λιτά, πετρόχτιστα σπίτια που δεν είχαν τις ανέσεις των σπιτιών του χωριού τους, αλλά πρόσφεραν τέλειο καμουφλάζ.
Γνωστά ως «αντιπειρατικά σπίτια», αυτές οι κατοικίες ενσωμάτωσαν φυσικά χαρακτηριστικά του ορεινού τοπίου του νησιού, όπως ογκόλιθους, βράχους, προεξοχές βράχων και αλσύλλια, καθιστώντας έτσι πιο δύσκολο τον εντοπισμό τους από μακρυά.Οι Ικαριώτες έχτιζαν σπίτια σχεδιασμένα να μην είναι ορατά από κανέναν και για να το κάνουν έπρεπε να πάνε ψηλά στις ερημιές όπου θα ήταν αθέατοι από τη θάλασσα.
Οι Ικαριώτες έζησαν σε αντιπειρατικά σπίτια για περίπου τρεις δεκαετίες, μια περίοδο που είναι κοινώς γνωστή ως «πειρατική εποχή» ή «η εποχή των πειρατών». Τα ορεινά χωριά-φαντάσματα όπως η Λαγκάδα εξακολουθούν να διαθέτουν πέτρινες κατοικίες από εκείνη την εποχή, πολλά από τα οποία είναι το ίδιο δύσκολο να εντοπιστούν σήμερα όσο ήταν και τότε.
Για να μην τραβούν την προσοχή, τα σπίτια ήταν ισόγεια, χαμηλότερα από τον ογκόλιθο που τα έκρυβε και δεν είχαν καμινάδες. Οι ντόπιοι έβγαιναν κυρίως τη νύχτα, δεν άναβαν φωτιές και φώτα, και δεν είχαν καν σκύλους, φοβούμενοι ότι το γάβγισμα τους θα προσέλκυε ανεπιθύμητους επισκέπτες.
Παρά τις κακουχίες που υπέστησαν οι ντόπιοι ανά τους αιώνες, η Ικαρία είναι γνωστή στην Ελλάδα ως ο τόπος της μακροζωίας. Ένας στους τρεις ντόπιους ζει μέχρι τα 90, και πολλοί γίνονται αιωνόβιοι. Είναι μια από τις σπάνιες «μπλε ζώνες» παγκοσμίως, μέρη όπου οι κάτοικοι καταφέρνουν να ζήσουν περίπου 10 χρόνια περισσότερο από εμάς τους υπόλοιπους…
Περισότερες φωτό για την Ικαρία ΕΔΩ